Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

(na późniejszy)

См. также в других словарях:

  • późniejszy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} będący potem kimś albo czymś innym niż poprzednio : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młody asystent – późniejszy profesor uniwersytetu. Melodyjna piosenka,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cekin — m IV, Ms. cekinnie; lm M. y 1. D. a a. u zwykle w lm «małe błyszczące kolorowe blaszki, z dziurką do przewlekania nici, używane do ozdabiania niektórych strojów ludowych, wieczorowych itp.» Suknia haftowana cekinami. 2. DB. a hist. «dawna złota… …   Słownik języka polskiego

  • karencja — ż I, DCMs. karencjacji; lm D. karencjacji (karencjacyj) 1. «odłożenie na późniejszy termin, wstrzymanie; okres wyczekiwania» 2. praw. «w ubezpieczeniu: okres między zawarciem umowy ubezpieczeniowej a powstaniem prawa do świadczeń; w stosunkach… …   Słownik języka polskiego

  • kodycyl — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów praw. «późniejszy dodatek do testamentu; rozporządzenie majątkiem na wypadek śmierci, bez ustanowienia spadkobiercy» Sporządzić kodycyl. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • młody — młodzi, młodydszy 1. «o człowieku: mający te lata swego życia, które oddzielają okres dzieciństwa od wieku dojrzałego; o zwierzęciu: niedawno urodzony, niedługo żyjący; niestary» Młoda kobieta. Młody mężczyzna. Młodzi ludzie. Młody ptak. Młode… …   Słownik języka polskiego

  • odraczać — ndk I, odraczaćam, odraczaćasz, odraczaćają, odraczaćaj, odraczaćał, odraczaćany odroczyć dk VIb, odraczaćczę, odraczaćczysz, odraczaćrocz, odraczaćczył, odraczaćczony «wstrzymywać bieg jakiejś sprawy, odkładając ją na późniejszy termin; odwlekać …   Słownik języka polskiego

  • potem — «w chwili następującej po czymś, o czym była mowa; następnie, po jakimś czasie, później» Czytała książkę, a potem słuchała radia. W chwilę potem usłyszał krzyk. Teraz muszę wyjechać, potem wyjaśnię dlaczego. Ani przedtem, ani potem. na potem «na… …   Słownik języka polskiego

  • potomny — potomnyni 1. biol. «pochodzący z organizmu macierzystego, powstały z organizmu macierzystego» Komórki potomne. Ustrój potomny. 2. przestarz. «taki, który nastąpi po kimś, po czymś, który będzie kiedyś w przyszłości; następny, przyszły,… …   Słownik języka polskiego

  • późny — późnyni, późnyniejszy 1. «o porach dnia, roku, życia, epoki itp.: zbliżający się do swego końca, do kresu, będący u schyłku; kończący się, końcowy» Późna godzina, noc, jesień. Późne popołudnie. Późny wieczór. Późny barok, gotyk, renesans. ◊ Późny …   Słownik języka polskiego

  • przyszły — przyszłyszli 1. «taki, który będzie, nastąpi; mający pojawić się, nastąpić; mający się stać kimś lub czymś w czasie, który nastąpi» Przyszłe czasy, dni. Przyszłe dzieje, wydarzenia. Przyszłe obowiązki. Przyszłe pokolenia. Przyszły mąż. Przyszła… …   Słownik języka polskiego

  • wyjście — n I; lm D. wyjść 1. rzecz. od wyjść ◊ Punkt wyjścia czegoś «to, co stanowi zaczątek, podstawę, podłoże czegoś» 2. «miejsce, otwór, przez który się wychodzi; drzwi» Boczne, główne, tylne, zapasowe wyjście. Pokój z wyjściem do ogrodu. Wyjście na… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»